Ontspannen presenteren = boeiend, betrouwbaar en professioneel!
Waarom is het zo belangrijk dat een spreker ontspannen is?
Ernstige spreekangst als gevolg van een pijnlijke ervaring met spreken in het openbaar. Het maakt feitelijk niet uit wat de exacte situatie was. Een publiekelijke black out, een aanval van hyperventilatie, publiek dat je persoonlijk aanvalt of zelfs wegloopt. Of misschien werd je eigen spanning zo groot dat je niet anders kon dan huilen en je de presentatie moest afbreken? De kern is hetzelfde; een intens gevoel van ‘er alleen voor staan’. Een gevoel van afgescheidenheid, machteloosheid en de afwezigheid van veilige geborgenheid bij jezelf.
Hoe overwin je het?
Bevrijding begint met het toelaten van hulp. Speaking Happens heeft unieke, doorleefde expertise op het gebied van spreektrauma. Dus sta je er niet meer alleen voor als je er alleen vóór staat.
Veel mensen zijn ‘getraumatiseerd’ op het gebied van spreken in zichtbaarheid. Van de meeste mensen weet je dat niet omdat men zich ervoor schaamt. Maar in meer of mindere mate kennen we allemaal die eenzame ervaring waarbij je wordt bekeken en beoordeeld en je niet lijkt te kunnen vertrouwen op de juiste woorden, een rustige stem, een zelfverzekerd lichaam en een ontspannen mimiek. Als je je in de steek gelaten voelt door je hersenen en lichaam, geeft dat een diep gevoel van wantrouwen naar je ‘zelf’. Onbewust hebben we dat ervaren tijdens onze eerste spreekbeurten op school en nu herhaalt dit zich misschien nog steeds bij ongemakkelijke voorstelrondes in zakelijke meetings?
De aanpak bestaat uit een combinatie van werkvormen. Positieve herbeleving van de situatie d.m.v. visualisatie en het laten doorzien van daar ontstane overtuigingen over zichzelf. Een compleet andere benadering van voorbereiding en opbouw zal je in staat stellen om natuurlijk, spontaan te spreken. Het is een nieuwe spreekbeleving; een ervaring waarbij moeiteloos en van-zelf-sprekend wordt gesproken. Zonder te denken; moeiteloos, ontspannen en vrij. Feitelijk is het aanpakken van je spreektrauma een transformatie van ‘overleven in zichtbaarheid’ naar ‘zichtbare levendigheid’.
Je kunt zien hoe het lichaam zijn eigen gang gaat als de spanning en onzekerheid te groot wordt. Let op zijn been dat wonderlijk opzwaait tijdens de begroeting met de host. Daarna neemt zijn houding een onnatuurlijke schuine houding aan en lijken zijn benen zich schrap te willen zetten. Het ongemak wordt zo groot dat hij uiteindelijk de schijnwerpers verlaat op zoek naar veiligheid. We weten inmiddels dat hij zich allerminst veilig heeft gevoeld toen hij zich in de coulissen realiseerde dat hij voor het oog van een groot publiek en vele internationale camera’s het podium was afgevlucht. Spreektrauma!
